April 2024. De winter is voorbij. We willen weer vertrekken. Op 3 april is het exact een jaar geleden dat we de Oosterschelde (Colijnsplaat) achter ons lieteen. Hop naar de Portugal , de Algarve want in Albufeira gaan we de winter doorbrengen.

1- Larredo Santona

Geen grote trip, beetje zeilen dan weer motor. Mooie vrij recente Marina. Langs de havenkant krijgen we enorm vakantie gevoel door de 2 mooie bars. De haven ligt in een mooi baai met groot strand waartegen allemaal appartement gebouwen een beetje Belgische Kust gevoel geeft. We meren af naast een Belgisch jacht. “The Beast” van Erik. Hij is bijna altijd solo zeiler en na 3 jaar Noord Spanje klaar om terug naar huis te keren. Of we nu voor ons twee koken of een derde erbij, gezelligheid troef bij ons en ik denk niet dat hij ‘s morgens om 04.00 uur met zijn auto naar België vertrokken is….

In het stadje zelf is er een voetgangers tunnel door de rotsen gemaakt naar een andere baai. Mooi beschilderd met zee taferelen. Er is ook een oude stads site maar daar is de economie stil gevallen en viert de leegstand hoogtij.

Dan maar de hele baai langs het strand afwandelen tot hetclubhuis van de “Real Club Nautico Laredo”. Prachtig, statig, maar “solo socios”. Als je door de duinen wandt zou een pontje naar Santona zijn. Geen steiger te zien, alleen maar strand?? Daar kwam het bootje aangetufd en voer zichzelf vast op dat strand, vanop de boeg een loopplank. Hoe eenvoudig kan je t bedenken “de landing van Santona”! Dit stadje is een echte bakermat van de ansjovis industrie. Ze bieden die toch sterk geprijsde filetjes aan in verschillende maten, veel lichter gezouten dan de versies die wij in onze winkels vinden. Ze worden ook allemaal in de koeling bewaard. Lekkere dingen! We zijn ze daar in “La Mutua Anchoteca” gaan proeven. Als ze bij ons een bierkaart voorleggen krijg je daar bij de consumptie een “Anchoa Carta”.

wat altijd leuk is om de sfeer van een stad of dorp te snuiven is de week markt, hier op zondag. Een wijnboer verkocht er heerlijke Vermout!

2- San Vincente de la Barquera

Er zou een jachthaven zijn, slechts enkele plaatsen. Geluk, plaats, nog vroeg in t seizoen! Een echt vissers dorp met een mooi oud stadsgedeelte. Maar let op je dieoptemeter!

3 – Gijon

Als een speer stoven we de baai in! het was de hele dag zeilen ja neen geweest, tussen de 5 en 13 knopen wind achterlijk. Bij het naderen van Gijon stond er gelijk 25 knopen en dan nog onder volle zeil! Stuurwerk! (We zijn hoe noem je ‘t : van A naar C zeilers. We proberen altijd minstens 4 a 5 kn door het water te lopen, zoniet de broem erbij. Een echte “Die Hard” blijft maar zeilen maar zal eerder in B eindigen en misschien nooit C halen.)

Een grote jachthaven, een grote bruisende stad. Vanuit de kuip zien we de trap naar de oude stad vol met volk genieten van de “Sidra”. Ze laten met een grote straal die typiche drank in de glazen bruisen. Althans ze proberen want na de zoveelste fles loopt er meer Sidra door de straat dan in hun glas.

We waren nog in de rusch om verder te varen en bleven hier maar 3 dagen. Volgende keer zou ik hier langer blijven. O zo gezellig.

4 – Ribadeo

Mooie baai als aanloop van deze stevig stromende rivier. Ja neen , kunnen we onder die brug door. Altijd beetje griezelig, je waant je mast altijd hoger. Geen probleem, meters over!

We komen daar ‘s zondags aan en de “Capitania” is dicht op zondag. De toegang tot de steigers is zoals in Spanje in vele havens nog met een sleutel. Dus kunnen we niet meer terug op de steiger mochten we buiten gaan. Bij de afrekening van ons liggeld moeten we ook die zondag niet betalen. Faire deal!

Ribadeo zelf ligt boven op de berg maar een modernistische lift helpt je. Het stadje zelf is de moeite maar helaas, maandag is zowat als in Nederland een stille dag met veel gesloten winkels en horeca aangelegendheden. We genieeten toch nog van een heeerlijk aperitiefje in de bar Nautico. Een derde nacht hebben we er niet voor over.

5 – Viveiro

Van deze haven hadden we om persoonlijke redenen heel hoge verwachtingen.
Onze vriend René Cossaer was hier op zijn wereld- of Europa reis gestrand met zijn boot “Viking of Redhils”. Tijdens die reis heeft hij in 2014 zijn geliefde “Leentje” verloren en zat hij daar moederziel alleen. Zijn boot had ook een stevige onderhoudsbeurt nodig. Aan zijn social media te zien geraakte hij beetje bij beetje depressief. We hadden zelfs hete plan om daar te overwinteren, maar de moeilijke verbinding met België deed ons ervan afzien. We planden dan om hem vanuit Bilbao eens met de auto te gaan bezoeken. Helaas heeft de tijd des levens onze plannen ingehaald. Hij stierf begin november. Waar moesten we afmeren? Vlak tegenover wat ooit zijn mooie boot was.

Gelukkig hadden we daar toffe buren, Drake en Monique Paragon, die vanuit Boston deze richting gezeild waren. Ze moesten de weg terug naar een land buiten de EU omdat hun visum maar 9 maanden geldig is en ze dan 3 maanden uit Europa moeten zijn. Dus naar Groot Brittannië. We hebben hen onze gidsen (Pilot books) van Bretagne en Zuidwest Engeland gegeven want tegen de tijd dat wij die “misschien” terug nodig hebben zijn die verouderd.

De haven zelf is pittig geprijsd, 40 €/nacht, het sanitair is een projectje voor de gezondheidsdienst en de stad is aan t verloederen. Ocharme Rene, ik begrijp des te meer dat je hier weg gegleden bent.

6 – A Coruna

In Gijon had ik een reis babbel met een Fransman die op de terug weg was naar La Rochelle. Hij verwittigde mij voor de aantrekkende winden en golven aan Cabo Fisterra en Cabo Ortugal. Ruim afstand van nemen! Pfff die Ortegal (meest noordelijk puntje van Spanje)moeten we vandaag voorbij en op Orcinus wordt aangeraden om binnen de 20 meter diepte zone te blijven vanwege het Orca Attack gevaar. Moeilijke planning! We wilden ASAP weg uit Viveiro en ze voorspelden 25 kts wind (5 bft) en een deining van +3 meter. Gelukkig was de windrichting goed en gingen we er voor. En hoe? met de vlam in de pijp! Normaal zijn we tevreden met een snelheid van 7 kts… aan Ortugal knalden we wel 12 kts.

Van verre zie je de Torre Hercules opdagen. De wind was afgenomen en met een slakken gangetje naderden we A Coruna. De Real club ligt pal in het centrum maar is wel onderhevig aan de deining. Komt daar nog bij dat die loodsen met een rotvaart en hekgolf voorbij de jachten varen (hun ligplaats is achterin de jachthaven). We hebben daar onze 25 jaar oude stroeve maar stevige landvasten vervangen door geweven exemplaren waar flink wat rek op zit en die niet meer piepen en knarsen als je schommelt aan uw steiger. (Ponbo, aan te bevelen nautische winkel)

De stad zelf is een pareltje. Niet alleen omdat het miezerig weer was zijn we daar 2 weken blijven liggen. (je kreeg ook een korting van 20% als je meer dan 6 dagen bleef liggen).

Omwille van ons boord comfort kwamen er steeds meer toestellen en bakjes bij. Op een boot daar een geschikte plaats voor vinden is wat anders. Er is in het “Marineda City shopping center” een winkel “Leroy Merlin” vergelijkbaar met onze Brico’s. Daar vonden we hout en diversen om de hangkast in de bakboord hut om te bouwen tot een geweldige keukenkast met 3 etages voor al die spullen.

Ons geliefkoosde aperitief adresje was bij den beenhouwer: El Pinar Rey de Jamon. Ons rooie met de …?… tandjes (ze lachte altijd als een oud vrouwtje om haar eetkamer niet te laten zien) voorzag ons altijd van heerlijke hapjes bij ons wijntje. ’s Avonds pikten we de laatste zonnestralen mee op het terras van een kunstenaars kroegje boven op de berg achter de Militaire bibliotheek. In Marineda city lieten we ons gaan bij de Japanner op de bovenste verdieping. In de Mercado de Lugo vindt je de specialiteit van hier: Percebes of eenden mossel. die worden door duikers met de hand van de rotsen geplukt en hebben naargelang de grootte een conforme prijs, van 40 tot 140 €. We doen zoals de Spanjaarden en hebben natuurlijk al een klem aangeschaft om dagelijks ons portie Jamon te kunnen snoepen

Van hieruit kan je met de TGV naar Santiago de Compostella, slechts 20′! Dus wat foto’s van onze pelgrimstocht : “niet te poot maar met de boot naar Compostella” Is ietwat anders hé.

7 – Camarinas

Hop naar de Ria de Camarinas. Het zou ons eerste “Ria gevoel” worden. Ja hoor prachtige baai met 2 haventjes: Camarinas en Muxia. Dan maar het eerste gekozen na de veelbelovende reacties op Navily (een website met reviews en inlichtingen over havens en baaien over heel de wereld). Die beloofde hulp van de Marineros (havenmeester helpers) was er niet, geen antwoord op kanaal 9 . Dan maar zelf plaatsje kiezen. Oei ik trapte zowaar door de planken van de steiger! Versleten werk dit haventje, maar een zeer leuke haven café met vriendelijke en hulpvaardige medewerkers. In het dorpje was wel een zeer goede Ferreteria (gereedschap en technische benodigdheden winkel waar je ook een nieuwe matras en vloerbekleding kan bestellen …). ik vond er een stevige rivet tang want in de giek was de ophouder los komen te zitten.

Nog een euveltje onderweg: het motor toerental ging op en neer in die grote Atlantische deining. Jawadde, motorpech kan ons wel gestolen worden. Het bleek de fout van onoplettende schipper zelf te zijn: mazout op! Reserve tankje van 10 liter er bij, weer 2 uurtjes fuel maar dat zou niet volstaan om tot Camarinas te geraken. Dan maar rustig zeilen en de reserve gebruiken om aan te leggen. Volgens Navily is er diesel te krijgen. Conform de staat van de steigers is de pomp ook kapot en wordt die niet meer hersteld. Dan maar naar Muxia.

8 – Muxia

De baai over naar de volgende haven. Mooie steigers, veel plaats. Je merkt duidelijk dat het nog geen seizoen is hier. We hadden ook als plan om veel te ankeren en met de dinghy aan wal te gaan, maar de omgevingstemperatuur flirt met de 20 en de water temperatuur met de 15 graden. Niet uitnodigend om met natte voeten in en uit dat bij bootje te klauteren. Dus maar steigers opzoeken.

Die haven is onderdeel van het benzine station. Dus hier zeker diesel te krijgen, maar hoe? Jawel, met een quad en een pompje aan een grote tank op zijn karretje brengt de havenmeester de hoeveelheid die je (schat of denkt) nodig te hebben. Teveel besteld, pech dan want hij kan die niet terug nemen. (is wel de beste prijs ooit!)

Muros is werkelijk een stop plaats voor de pelgrims die naar Compostella wandelen. Leuk om zien. Ook een mooie kapel op de berg. In een goede sport vissers winkel schaf ik mij een reel en dito vislijn en kunst aas aan.

9 – Fisterra

De zo gevreesde Cabo Finisterre doet vandaag zijn naam geen eer aan. Met een tijger in de tank broemen we op een olie zeetje voorbij en kiezen voor het vissers haventje Fisterra achter de hoek. De golfbreker doet dienst als bezoekers steiger en is gratis. Wel geen elektra of water, maar we hebben voldoende van alle energie en levens noodzakelijk heden. Ik was verwittigd (Navily) dat de beroeps vissers geen respect voor de jachten hebben en tegen volle vaart in en uit varen. Ik had dan nog de stommiteit gedaan om met men kont naar de in en uitgang van de haven te gaan liggen zodat we weinig nachtrust kregen door het geklots, zeg maar geboenk van de hekgolven onder de spiegel van de boot.

Het oude typisch Spaanse stadje met zijn vanzelf sprekende vismijn is wel een bezoek waard!

10 – Enseada de Sardinero

Een veelbelovend weerbericht en schrik van het nachtlawaai doet ons kiezen voor een anker nachtje in die baai ten noorden van Fisterra. Eerst nog een makreeltje en poon gaan vangen met mijn nieuw materiaal en dan echt genieten van wat het leven in de Ria’s is.
Rust. (zelfs te lui om van boord te gaan, pensioen mannen he)

11 – Muros

De havenmeester staat ons echt op te wachten met een hoop uitleg over zijn dorp. Juan wijst ons waar de dorpskroeg is en de Mercado. Helaas is het zaterdag namiddag en dan valt het leven een beetje dood in een Spaans dorp.

En bingo met mijn nieuw visgerief! een stevige uit de kluiten gewassen geep. Dankzij een receptje van Mario Wauters heerlijk bereid zoals rog in t zuur. Ik moest die eigenlijk 5 dagen laten staan, maar mijn geduld bleek niet groot genoeg want na 3 dagen te zuren waren die groene graatjes nog altijd niet zacht geworden. Geduld is dan ook weer niet echt mijn ding

12 – Ribeira

Onbekend aan de streek en de vele rotsen besluiten we rondom Illa De Salvora naar Ribeira te varen. Een stevige omweg van een uurtje. We krijgen een ligplaats langszij de hoofd steiger van de catways is voor maximum lengte 12 m. Achteraf gezien normaal want de hoofdsteigers zijn met kettingen aan de bodem verankerd, er staat geen enkel paal in die haven. (dus met stormwind en onze lengte bekijk ik wel even de windrichting)

De stad zelf heeft alles te bieden, maar heeft de Corona en het Online winkelen slecht overleefd.
Overal heeft een winkelkern met leegstand te maken maar hier is het wel heel erg.

Ik vind hier een print winkel om mijn nieuwe registratie nummers op de boot te kleven. Vanaf nu zijn we eigenlijk pas in orde met onze boot papieren! En de douane hebben we al drie keer op bezoek gehad en gelukkig is geen enkele daarover gevallen…

Er is ook een heel leuk terrasje op het eerste verdiep van de vismijn. Je kan de boten ’s avonds zien lossen. Wat brengt die een mooie Sailfish binnen!

13 – Sanxenxo

Wat een mooi wit strand aan die baai. Wat een mooi clubhuis, mooie bars rondom de haven. We krijgen hier terstond een Blankenberge of Scheveningen gevoel. Mooie moderne haven en rotonde. Enige spijtige, het prachtige Real Club gebouw en restaurant: SOLO SOCIOS met drukletters.

Gezien het lang weekend is (die vrijdag voor Pinksteren is feestdag in Spanje ) hebben we de moeite van de wereld om ons liggeld te betalen. Is wel de mooiste voorziening tot hiertoe en tevens de goedkoopste: 22.60 €/nacht.

14 – Vigo

Op één dag na missen we Inge en Erik van de Jest X. Zij moesten vroeger dan verwacht terug naar A Coruna. Voordeel was, hun plekje kwam vrij en wij konden daar genieten van het ondergaand zonnetje en met zicht op de marineros die met man en macht boten schilderen en waxen.

In Vlaanderen hebben we Heist op den Berg, wel hier is dat Vigo op den Berg. je bent nog maar net van de havenboulevard en je klimt rechts omhoog de historische stad in of links het moderne gedeelte. Voor pensioen mannetjes als ons hebben ze wel roltrappen voorzien om ons leiden te verzachten.

Je vindt er op klim afstand een Corte Ingles en een Mercadona dus alles wat je nodig hebt.

We hebben hier ook een stoffeerder gevonden om ons salon in de kajuit te vernieuwen (bedankt Inge en Erik voor deze tip!)