12 – Ile d’ Houat

Houat en beetje verder Hoedic, mijn favoriete rustgevers in zuid Bretagne. Op Houat rijden nog wel een paar auto’s maar is toch de rust zelve. Hier vindt je de mooiste hagelwitte stranden uit de regio. Altijd wel een baai te vinden die uit de wind ligt, helaas ben je er in t seizoen niet alleen.

Qua brasseries en restaurantjes is het aanbod iets minder dan Houat. Het dorps pleintje en zijn beeltenis van de soldaat blijft voor eeuwig in uw geheugen geprent.

13 – Ile d’ Hoedic

Het eiland zonder auto’s ! zo was het althans jaren geleden. Het is enkel de dokter en infirmier die een auto ter beschikking heeft en de tractors van de haven die de kampeerders en dag toeristen naar boven brengen.

Hier vind je ons stamcafétje bij “Moe Crinquette” waar grootmoeder, moeder en zoon en dochter garant staan voor de service. Een familie zaakje als geen ander, waar de Leffe kraan niet stil staat en de Petanquers hun verdriet verdrinken, waar de vissers en zeilers hun wildste verhalen stevig aandikken.

14 – Arzon en La Roche Bernard op stuwmeer van de Vilaine

Van Hoedic netje de opkomende tij uitrekenen om de Vilaine op te varen. Gelukkig goed gerekend en nog goed wassend water want de betonning slingert daar naar alle kanten zodat de kiel van de Microbe onderaan weer blank staat en er een bijkomende vaargeul naar de Barrage gemaakt is. Met veel hulp en wat geroep en getier van de sluismeesters schutten we op het stuwmeer van de Vilaine. Na een klein uurtje langzaam pruttelend op motor bereiken we het idyllische kunstenaars dorp “La Roche Bernard”.

De waard van café Le Rochois beval ons zijn Pate aux poivres aan. Zijn schoonvader, charcutier, maakte die zelf. De Paté is “magnifique” zei hij, mijn schoonvader “horrible” , en hij had gelijk, althans wat het eerste betrof

15 – La Turballe

Met ’t krieken van de dag moesten we La Roche Bernard verlaten om de eerste schutting mee te pakken opdat het nog opkomend water zou zijn in de monding van de Vilaine. Bij afgaand water vast varen is geen aanrader!

Om het hoekje dan naar La Turballe, een voormalige vissers haven waar in de inkom een prachtige splinternieuwe “Marina” aangelegd is. De havenmeesters van dienst, studenten jobs, beetje onwennig waar en hoe die bezoekers te leggen. Al bij al leuke plaats en was net avondmarkt met live muziek.

Je moet wel een beetje wandelen, achter de sportvelden, om een degelijke supermarkt te vinden om weer wat te stouwen want van dat zoute water krijg je dorst en gezien er met mijn visvangst meer en meer gelachen wordt 🙁 moeten we ons maar in de winkels bevoorraden.

Beetje verder zuid is Le Croisic, helaas met mijn diepgang niet te doen. Dan maar weer om de hoek naar Le Pouliguen en Pornichet

16 – Pornichet – Saint Nazaire

Een zeer kunstmatig aangelegde jachthaven, wel bereikbaar met elk getij en met een leuke rhumbar! ongelooflijk hoe de sfeer vanaf 17.00 daar groeit en broeit, met in de weekends alle dagen life muziek, en …. heerlijke mochito en pina colada. Stukje Brazil en France.

Wat ook de moeite is , een grote wandeling of een leuk fiets tochtje naar Le Poliguen, een droogvallend havendorp, met prachtige markt en sfeer in de omliggende bars. Ook een aantal oude zeilscheepjes maken dit pittoresk.

Je kan er ook makkelijk de bus naar St Nazaire nemen. Met het gedacht een levendige en bruisende stad te zien… beetje sisser want is eigenlijk maar een weleer militaire onderzee boot haven en een commerciële haven. Beetje zelfde idee als Lorient dat er na de 2e wereld oorlog niet veel van de oude stad overgebleven is en dat er in de 50 – 60 stijl koele huizen en appartementjes neergepoot zijn. Het enige mooie wat er ons bijbleef waren de publiek toegankelijke “bunker – havens” waar de U boten toen volledig beschermd konden aanmeren

17 – Pornic

Om terug in de geschiedenis geprojecteerd te worden kan je beter Pornic bezoeken.
Zeer mooi havendorp met zijn smalle straatjes, mooie kade en wandeling langs de waterlijn.